Nieuws

ACT heeft sinds kort een Commissie Diversiteit. Waarom? Omdat ACT er is voor alle acteurs. Het zou niet moeten uitmaken wat je geslacht, achtergrond, leeftijd of geaardheid is. Maar dat doet het helaas nog te vaak wel. Daar willen we verandering in brengen. Maeve van der Steen schreef een pleidooi voor meer (oudere) vrouwelijke schrijvers. Want: meer diversiteit begint met het script.

Het begint met het script
Door: Maeve van der Steen

Oude vrouwen niet gewenst – weinig mensen durven het hardop te zeggen. Helaas is het een keihard feit dat mannen van allerlei leeftijden en jonge vrouwen wel gewenst zijn, en oude vrouwen niet. Niet op de huwelijksmarkt, niet op foto’s, niet in films, niet in televisieseries. Tot een jaar of vijfenvijftig kan nét, met geverfd haar en een shotje botox hier en daar, en een figuur dat nog een beetje toonbaar is.

Maar daarna is het definitief afgelopen. Neem een willekeurige bioscoopfim, weet je er zo gauw een te noemen waarin een oude vrouw een belangrijke rol speelt? (vooruit, eentje: 45 years met Charlotte Rampling). Natuurlijk moet er wel eens een oma rondlopen op de achtergrond, die misschien zelfs af en toe een zinnetje mompelt, maar een hoofdrol in een film voor een vrouw van vijfenzestig of nog ouder? Daar komt toch niemand naar kijken? Denken we.

Maar zelfs bij televisie en film gaat het niet alleen om de buitenkant. Het gaat erom, dat je wilt zien en meemaken wat er in een mens omgaat, of dat nu een vrouw of een man of een transgender is, met welke huidskleur of van welke leeftijd of nationaliteit dan ook.

Gelukkig speelt op het toneel het uiterlijk al een iets minder grote rol. Toch zie je ook zelden een theaterstuk met een hoofdrol voor een vrouw van boven de zestig. Dat is heel erg jammer, want als er nu een ding is wat acteurs steeds beter kunnen naarmate ze ouder worden dan is het wel acteren. Maar zolang scriptschrijvers over het algemeen mannen zijn of jonge vrouwen zullen we veel te weinig verhalen horen over die onzichtbare wezens die ‘oudere vrouwen’ heten (‘oudere’ klinkt net iets prettiger dan ‘oude’).          

Jonge mensen ervaren het leven op zijn heftigst, daarom zijn er zoveel romans geschreven en films gemaakt over de overgangsfase van kind naar jong mens – van jongen naar jongeman meestal. ‘Coming of age drama’ heet dat tegenwoordig, maar het genre bestaat al eeuwen, het bestond lang voordat men in Nederland alles in het Engels ging benoemen.

Een andere rijke bron waaruit geput wordt in scenario’s is de daaropvolgende fase in het leven: ‘net getrouwd en eigenlijk zin om vreemd te gaan of, erger nog, uit te vinden of ik niet eigenlijk een heel ander leven wil’. We zien mannen – dertigers – worstelen met hun vrouwtjes – achter in de twintig – en hun vriendinnetjes – begin twintig.

Interessant, maar vrouwen, laat mij het vooral ook eens uit jullie perspectief zien! Pardon, ons perspectief, ik zou bijna vergeten dat ik zelf een vrouw ben. En hoe gaat het verder als de protagonisten veertig zijn, vijftig, zestig, zeventig? Ze leefden nog lang en gelukkig, dat gelooft niemand.

Dus, oudere vrouwen, schrijf! Wie schrijft die blijft. Talent is er genoeg bij vrouwen, aan goede romanschrijfsters geen gebrek in de wereldliteratuur. En er zijn al een paar onvergetelijke scripts door vrouwen geschreven, om een van de grappigste comedies ooit te noemen: When Harry met Sally van Nora Ephron.

Laat ik wel even vermelden dat we in Nederland op de goede weg zijn, zoals blijkt uit de succesvolle films ‘Soof’ en ‘Alles is Liefde’, beide van vrouwelijke scenaristen. En de onvolprezen Maria Goos is niet alleen vrouw, maar ook op leeftijd!

Maar we zijn er nog lang niet, we hebben nog veel meer behoefte aan diversiteit bij makers, schrijvers, regisseurs en producenten. Als daar de variëteit groter wordt, zal vanzelf het kleurenpalet van de uitvoerders rijker geschakeerd zijn.

In Amerika heeft Meryl Streep een screenwriters lab opgericht voor vrouwen van boven de veertig (ik begon dit stukje over zestigers maar in Hollywood ben je boven de veertig al oud). Laten we hier ook zo’n club oprichten.

Vergeet intussen niet naar de film ‘Youth’ te gaan, wat een genot om naar de acteerprestaties van Michael Caine (82) en Harvey Keitel (76) te kijken. Jane Fonda (77) was ook leuk maar ik ben zo langzamerhand wel nieuwsgierig hoe ze eruit zou hebben gezien zonder facelifts, botoxbehandelingen en pruik, en met al haar ribben nog in haar lijf…

Lees hier meer over Meryl Streeps Screenwriterslab: http://variety.com/2015/film/news/meryl-streep-women-screenwriters-lab-1201475337/